Ortoobraz lub inaczej ortoplan jest pozbawionym perspektywy i deformacji (wobec tego metrycznym) tonalnym obrazem rastrowym. Stanowi doskonałe uzupełnienie widokowych elementów rysunków inwentaryzacyjnych 2D.  Odczytywanie treści ortoobrazu jest tak trudne lub tak łatwe jak rozumienie i interpretacja klasycznego zdjęcia. Jednak przewagą ortoobrazu jest jego bezwzględna metryczność w płaszczyźnie obrazu.

Treść obrazowa może być rezultatem procesów fotogrametrycznych i wówczas uzyskujemy ortoobrazy barwne (trzykanałowe RGB). Oczywistym jest, że fotografia wymaga światła, więc jeśli w warunkach zastanych nie jest ono wystarczające, obiekt trzeba doświetlić lampami (dysponujemy rozbudowanym zestawem osprzętu oświetleniowego o CRI >80).

Źródłem obrazu rastrowego może również być skaning laserowy 3D. Skanery zapisują dla każdego zmierzonego punktu informację o sile sygnału zwrotnego wiązki lasera odbitej od obiektu (laser intensity). Zbudowany w tej technologii obraz jest jednokanałowy i prezentowany najczęściej w formie tonów szarości. Informacja tonalna nie jest więc tu pełna, bo nie zawiera barw. Jednak nie w każdej sytuacji informacja o kolorze jest niezbędna. Takim obrazem doskonale udokumentujemy np. wątki ceglane, ale i treści malowideł. Ta laserowa technologia posiada jednak istotną przewagę praktyczną. Ortoobrazy laser intensity można realizować bez udziału jakiegokolwiek światła, w kompletnych ciemnościach.

Ortoobrazową technikę prezentacji obiektu lub jego elementów stosujemy w szczególności w bogato dekorowanych obiektach zabytkowych. Do prezentacji detalu jedynie przestrzennego, sztukatorskiego o schematycznym wybarwieniu wystarczą ortoobrazy laser intensity w odcieniach szarości. Wszędzie tam, gdzie pojawiają się barwne mozaiki, freski, polichromie itp. będziemy proponowali ortofotoobrazy (kolorowe RGB).

Inne bardzo użyteczne treści można uzyskać poprzez analizy przestrzennych relacji punktów w chmurze. Różnice odległości punktów chmury względem pewnej płaszczyzny odniesienia zaprezentowane w formie obrazu hipsometrycznego ukażą na przykład wszelkie ubytki murów oraz jego deformacje (wychylenia od płaszczyzny i odkształcenia). Podobnie, przez analizę geometrii wzajemnego położenia punktów chmury można stworzyć ortoobraz wektorów normalnych do powierzchni obiektu. Ta procedura pozwoli na prezentację plastyki detalu architektonicznego w widoku. Takie zobrazowanie samo w sobie może stanowić opracowanie widoku ściany lub sklepienia, a może też uzupełniać i podkreślać treść widoku wektorowego.